درخت انار

درخت انار؛ وصف عاشقانه ای از نبرد روح و جسم

از متن کتاب:

طی ماههای گذشته، وقتی در قله­ ی سرسخت کوه سهند با مرگ دست به گریبان بود، تصمیم گرفته بود که اگر زنده بماند، سر زخم­هایش را باز نکند و روی آنها را با پرده­ای توری پنهان کند. حالا ستارخان در باتومی به خصوص پیش سوفیا، در جستجوی یک زندگی جدید بود. سرش را بلند کرد، به سوفیا که چشم به او دوخته بود خیره شد. حسی دلنشین از قلبش گذشت. چیزی که نسبت به او حس میکرد عشق نبود اما دوستی هم نبود. نه، این در زمره­ی احساسات عاشقانه و دوستانه نبود.

چیزی که او حس میکرد، بین این دو بود، چیزی که نه عشق بود و نه دوستی، حس سومی که هیچ اسمی نداشت. حسی که به اندازه­ی عشق، خودخواه، ویرانگر و حسود نبود اما به اندازه­ی دوستی هم جریان آرامی نداشت و علاقه­ای همراه با کشمکش درونی بود. هرکسی مشغول زندگی خودش بود اما در زندگی دیگری هم دخیل بود. انگار که توافقنامه­ای نانوشته بین آنها امضا شده بود.

کسی مالک دیگری نشده بود و به تعبیر سوفیا با کلمه­ای که خیلی دوست داشت “آزاد” بودند اما به همدیگر تعلق داشتند، حتی وقتی در دورترین نقطه و زمان قرار داشتند. هنوز حرفی زده نشده بود، هیچ قدمی برداشته نشده بود، و هیچ اسمی روی هیچ­کس گذاشته نشده بود اما درواقع ویژگی چنین تفاهمی ، همین بود. فقط چیزی بود که هر دو میدانستند، و علاوه بر این، هردویشان هم میدانستند که دیگری هم میداند اما به همدیگر بروز نمیدادند که این را میدانند. اگر ستارخان به این آگاهی درونی دل نمی­بست احتمالا در کتابفروشی سوفیا کم­کم از زندگی دست می­کشید.